Tijdens een onderzoek samen met Rijkswaterstaat naar de visstand in de grote rivieren, merkten we dat we eigenlijk meer plastic dan vis in het net hadden gevangen.
We moeten met z’n allen de bron van het probleem aanpakken. Dat is in algemene zin de consumptiemaatschappij en iets specifieker het gebruik van wegwerpplastic.
Als je een keertje afval hebt geraapt, dan is het gigantisch wat je allemaal ziet liggen. Dan kan je eigenlijk je ogen er niet meer voor sluiten. Overal waar ik rijd, kom en om me heen kijk, denk ik wat is het hier een bende.
Afval in de natuur staat in de top 3-ergernissen van de meeste van onze bezoekers. Dat geeft ook wel weer een grote betrokkenheid aan. Het merendeel van de mensen maakt zich daar dus ook enorm boos over.
Je kan wel met je vingertje wijzen ‘dit mag niet’, maar dan blijf je dweilen met de kraan open. Je kunt mensen beter voorlichten. Dan hebben ze meestal wel begrip en willen ze hun gedrag ook aanpassen.
Zowel privé als in mijn werk heb ik me altijd al beziggehouden met het thema zwerfafval omdat ik een duurzame toekomst belangrijk vind. Dit jaar ben ik moeder geworden en realiseer ik mij des te meer hoe belangrijk het is om de wereld schoon achter te laten voor de generaties die nog komen.
Ik ben ervan overtuigd dat een aanpak bij de bron noodzakelijk is om zwerfafval effectief op het strand en in zee te bestrijden. Daarom moeten we de bronnen in kaart brengen.
